Esin Uras ile sözlü tarih görüşmesi

Abstract

1961 yılında Mollaarap’ta doğan Esin Uras'ın babası Üzeyir Gübüz, kızı üç yaşındayken Almanya’ya gider. İki sene sonra Bursa’dan ev alır. Taner Çıkmazı'ndaki evlerinden çıkan suyun komşuları tarafından da kullanıldığından bahseder. Su kullanılarak yapılacak her iş onların evinde yapılır. Komşuluk ilişkilerinin yardımlaşmalarla başladığını ve herkesin birbirine saygılı olduğunu söyler. Evlere şebeke suyu 1968 yılında gelir. Mahalleye 6-7 yaşlarında taşınırlar ve komşuları ailesini “Türkler” olarak adlandırır. Mahallelinin çoğunun boşnak olduğunu ve Türkçe bilmediklerini söyler. Bu yüzden mahalleli ile anlaşmakta zorlanırlar. Almanya’da dört sene kalır ve ana dili gibi Almanca öğrenir. Babasının vefatından sonra 3 sene daha Almanya’da yaşar. Çocukluğunun çok güzel geçtiğini aktarır. Gazoz kapaklarını biriktirir ve çivilerle oynar. Balabanbey İlkokulu’nda Çocuk Esirgeme Kurumu'nda kalan çocuklarla birlikte eğitim alır. Çocukluk yıllarında eskiden Kerpiçhane bölgesindeki dere kenarında yağlı güreşler yapılır. Tüm mahalleli toplanır, günlerce müsabakaları izler. 1975 yılından sonra dere kapanır, yerine apartmanlar inşa edilmeye başlar. Eskiden Bursa'nın lodosunun çok meşhur olduğundan bahseder. Kışları kar yağdığında karlar hemen erimez. Evler hep müstakil bir veya iki katlıdır. Aileler bu evlerde büyükleri ile birlikte yaşar. 6 Mayıs Hıdırellez’dir. Bir gün öncesinden tüm Mollaarap erkenden mezarlığın oradaki tepelere çıkar, karınca yuvasından toprak alır ve ne istiyorlarsa oraya çizer. Mollaarap’ta değişmeyen tek gelenek budur. Mahallenin şimdiki halini beğenmeyen Uras, yine de yeni yapılan projelerin düzenli olduğundan bahseder.