Günay Dikencik ile sözlü tarih görüşmesi

Abstract

1936 yılında Bursa’da doğan Günay Dikencik, ilkokulu Özel Reyhan Okulu’nda okur. Babası 1940'lı yıllarda Kapalıçarşı’da manifaturacılık yapar. O dönemlerde herkesin kılık kıyafetine dikkat ettiğini söyler. Özellikle hanımlar çok şık elbiseler giyer. Ailenin kıyafetleri Yıldırım Mayruk tarafından dikilir. Mahallede görücü usulü evlilikler çoktur. Kadınlar oğullarına ya düğünlerden ya da hamamlardan kız bakmaya giderler. Söz kesilirken erkek tarafı kız evine gider, gelinin evine sözün bir işareti olarak gümüş tepsi içerisinde ipek mendil verilir. Daha sonra kendi düğününden ayrıntılarıyla bahseder. Doğum sonrasında lohusa şerbeti dağıtılır. Lohusa kadın veya bebek odada yalnız bırakılmaz, başucuna Kuran-ı Kerim konur. Sünnet düğünlerinde çocukların yatağı bir hafta önceden süslenir. Sünnet annesi yatak süslemeye gelenlere ikram verir. Sünnetçilerin bazıları aynı zamanda beraberlik de yapar. Ramazanlarda ihtiyaç sahiplerine yardım edilir. Hıdırellezlerde çiftlikte kuzular çevrilir, ateşler yakılır. Hacı tehniyeleri de mahallenin bir geleneğidir. Kızlar yedi gün boyunca değişik kıyafetler giyerek hacdan gelenlerin getirdiklerini misafirlere ikram ederler. Yedinci gün ise kızlar gelinlik giyer. 1940 yıllara kadar mahallede radyo bulunur. Ancak televizyon 1970 yılında gelir. Televizyonun yayını saatte 11.00’de başlar, akşam 09.00’da biter. Mahalleli genellikle Tahtakale’de haftada üç gün kurulan pazara gider. Son olarak mahallenin yemeklerinden ve tatlılarından meşhur olanları sayar.