An oral history study on the Korean War veterans

Abstract

Bu tez, 1950-1953 yıllan arasında, Kore savaşına giden Türk Tugayından 25 gazinin savaş anılarının yazılı kaynaklar ile karşılaştırılmasını amaçlayan bir sözlü tarih çalışmasıdır. Kişisel hafızanın Kore olayını nasıl açıkladığı ve toplumsal hafıza ile kişisel hafıza arasındaki ilişkiyi içerir. Kore savaşını yaşamış kişileri esas alarak o zamanki söylemler ile bugün gazilerin kullandıkları söylemler yardımıyla geçmişin nasıl yeniden kurgulandığını görebiliriz. Gazilerin geçmişe ilişkin yaptıkları değerlendirmelerinde kullandıkları söylemler gazilik deneyiminin, gaziler derneğinin ve resmi ideolojinin etkisinde kalmıştır. Bir anlamda modem gaziler olarak onların Türk imajını çizerken nelerden yararlandıkları üzerinde durdum.Geçmişi değerlendirirken olayın sonuçlarım bilme ve neden sonuç ilişkilerinin bu "bilme"nin etkisinde verilmesi, geçmişin bugün nasıl kurulduğuna ilişkin ipuçları elde etmemizi sağlıyor. Sözlü tarih tekniği ne kadar şahit dinlenirse dinlensin, tarihsel olayları gerçekten olduğu gibi görmemizi sağlayamaz,sözlü kaynaklar tarih yazımına ayrıntı ve zenginlik kazandırır, ama yazdı kaynaklar karşısında daha "nesnel" ya da daha "gerçekçi" olduğu söylenemez. Bu çalışmada 25 gazi ile görüşüldü. Kore savaşı gazilerinin anlatımları, 1950-1953 yıllarının gazeteleri, askeri kitaplar, kişisel fotoğraflar ve notlar yararlanılan kaynaklardır. Her görüşmeden sonra ses kayıtlan transkript edildi. Transkriptler kendi aralarında ve yazılı kaynaklarla karşılaştırıldı. Sözlü ve yazılı karşılaştırmalar yoluyla o dönemde kullanılan söylemler ile bugün kullanılan söylemlerin benzerliklerini ve farklılıklarını görmek mümkün oldu. Toplumsal hafıza ve gazilik misyonu nelerin söylenebilir nelerin söylenemez olduğunu belirliyor. Bu anlamda gazilerin kendi geçmişlerini gerçekte olduğu gibi görmelerinin imkansızlığını tarihçi paylaşır.

This thesis is a study of oral history comparing written documents to the memories of twenty-five veterans who went to the Korean War between 1950-1953. It includes how personal memory recounts the Korean event and the relationship between personal and collective memory. By looking at way the individuals who experienced the war as a basis, the expressions made at that time, and the veterans' present statements, we can see how the past has been reconstructed. The interpretations of the veterans related to the events of the past have been affected by the experience of being a veteran, the Association of Veterans and official ideology. Discussion is made on points they make by creating the image of the Turk as modern veteran. We get clues about the reconstruction of the past by looking at the impact of knowing the consequences of an event on the building of reason-result relationships. Oral history techniques cannot show us the historical events as they actually happened, regardless of how many testimonies have 111 contributed to it, but the oral sources can enrich history writing and provide added details although they cannot be said to be more realistic or objective. Interviews with twenty-five veterans were conducted. The narratives of Korean War veterans, the newspapers of 1950-1953, military books, personal photos and notes are the sources accessed for this study. The recordings of the interviews were turned into transcripts after each interview. Comparison was then made between these transcripts and with the written sources. With these comparisons, it has become possible to see the similarities and differences in the accounts. The collective memory and the mission of being a veteran state what can be told and what cannot be. In this sense, the impossibilitiy of seeing their own past as it is by the veterans is shared by historian.