| Özet | Türkiye'de yaşayan Rum cemaati kendilerini "İstanbullu" olarak tanımlar. Onlar "İstanbullu"dur. Bizans'ın, Osmanlı'nın mirasçıları, kentin vicdani sahipleridir. "İstanbul'un Son Sürgünleri", doğrudan Rum cemaatine uygulanan bir devlet politikasını anlatıyor. Kıbrıs sorununun Türkiye ve Yunanistan arasındaki ilişkileri neredeyse kopma noktasına getirdiği günlerde, politikacıların kendi vatandaşlarını bir koz, bir rehin gibi gördüklerinin öyküsünü aktarıyor. 1964'de Kıbrıs sorununu istediği biçimde sonuçlandıramayan Türkiye, Türkiye'de yaşayan Yunan pasaportlu Rumların sınırdışı edilmesi kararını verdi. Yaklaşık 12 bin Rum, yanlarında sadece 20 kilo kişisel eşyaları ve 200 lira parayla sınırdışı edildi. Bütün mal varlıkları ve bankalardaki paraları bloke edildi. Rumlar Türk pasaportlu soydaşlarıyla evlenmişti. Bu nedenle de binlercesi aileleriyle İstanbul'u terk etmek zorunda kaldı. "İstanbul'un Son Sürgünleri", 1964'ün Türkiye'sini anlatıyor. Rumlara karşı "Vatandaş Türkçe Konuş" kampanyaları, "Türk'ten Türk'e Alışveriş" boykotlarının sürdüğü o günlerde bir azınlık cemaatinin nasıl uluslararası diplomasi masalarında pazarlık malzemesi haline getirildiğini, çok kültürlü bir kent coğrafyasının nasıl iğdiş edildiğini dile getiriyor. | tr_TR |
