Geleceğin kentte inşası:Çanakkale kırsalında göç eğilimleri

Abstract

Türkiye’nin göç tarihinde kırdan kente göçler yoğun olarak 1945-1980 aralığında gerçekleşmiştir. 1970’li yılların ortalarından itibaren kentler arasındaki göçler daha çok artış göstermekle beraber, kırdan kente olan göçler de devam etmiştir. Gelinen noktada, bu göçün, kırsal alandaki geçim sorunlarına indirgenmesi doğru görünmemektedir. Dolayısıyla, kırsal alanda yeterli geçim imkanı sağlanmış olsa bile, bunun, gençlerin kente göç eğilimlerinin durdurulması açısından yeterli olabileceği şüphelidir. Bu bağlamda, Çanakkale’ye bağlı altı köyde, gençlerin kente göç eğilimleri araştırılmıştır. Çalışmada, Çanakkale örneğinden hareketle, kırda yaşayan genç bireylerin kente göç eğilimlerinin hangi nedenlere dayandığı ve hangi beklentileri içerdiğinin, cinsiyete duyarlı bir perspektifle açığa çıkarması hedeflenmiştir.

The migrations from rural to urban areas had occurred densely between 1945-1980 in Turkey’s history of migration. From the mid 1970s, urban to urban migrations had exceed the rural to urban migrations, but the rural to urban migrations simultaneously continued. At this point, it seems unsound to take this trend solely as the conclusion of livelihood difficulties prevailing in the rural areas. Therefore, even if the livelihood opportunities were supplied in the rural areas, it remains doubtful that this would be sufficient to prevent the migration of young people to urban areas. In this context, the migration trends of young people is explored in six villages of Çanakkale. In the study, with the example of Çanakkale, it is aimed to figure out the reasons of migration to urban areas, and the expectations of young migrants from a gender sensitive perspective.